Słownik polsko-niemiecki. 2014.
lekkomyślność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. lekkomyślnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie lekkomyślnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Karygodna lekkomyślność. Wpaść w tarapaty przez lekkomyślność. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lekkomyślność — ż V, DCMs. lekkomyślnośćści, blm rzecz. od lekkomyślny Lekkomyślność młodości. Narazić się na kłopoty przez lekkomyślność … Słownik języka polskiego
gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… … Słownik języka polskiego
inkryminować — ndk IV, inkryminowaćnuję, inkryminowaćnujesz, inkryminowaćnuj, inkryminowaćował, inkryminowaćowany książk. «czynić zarzuty, posądzać kogoś o coś złego; obwiniać» Inkryminować komuś lekkomyślność. Był stale inkryminowany. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
nieprzezorność — ż V, DCMs. nieprzezornośćści, blm rzad. «brak przezorności, lekkomyślność» Czyjaś nieprzezorność doprowadziła do wypadku … Słownik języka polskiego
nierozwaga — ż III, CMs. nierozwagaadze, blm «brak rozwagi, zastanowienia; nierozsądek, lekkomyślność, płochość» Młodzieńcza nierozwaga. Zrobił to przez nierozwagę … Słownik języka polskiego
ochrzan — m IV, D. u, Ms. ochrzananie posp. «zbesztanie, zwymyślanie kogoś» Dostać ochrzan. Oberwałem solidny ochrzan za swoją lekkomyślność … Słownik języka polskiego
płochość — ż V, DCMs. płochośćści, blm przestarz. «płoche postępowanie, niestałość w uczuciach, poglądach; lekkomyślność, brak rozwagi» Młodzieńcza płochość. Młodość płochość … Słownik języka polskiego
pokuta — ż IV, CMs. pokutakucie, blm «kara za jakieś wykroczenie; także: odbywanie tej kary; w wielu religiach: kara mająca stanowić moralne zadośćuczynienie za grzech» Pokuta za lekkomyślność, za lenistwo, za pychę. Ciężka, szczera pokuta. Odbyć pokutę.… … Słownik języka polskiego
pokutować — ndk IV, pokutowaćtuję, pokutowaćtujesz, pokutowaćtuj, pokutowaćował 1. «odprawiać pokutę» 2. «odczuwać na sobie złe skutki jakiegoś czynu, postępku; cierpieć za coś» Musisz pokutować za swoją lekkomyślność. Dzieci pokutują za błędy ojców. 3.… … Słownik języka polskiego
pustota — ż IV, CMs. pustotaocie, blm przestarz. «skłonność do figlów, do lekkomyślnego postępowania; beztroskie usposobienie; trzpiotowatość, lekkomyślność» Raziła go pustota chłopców … Słownik języka polskiego
